उंबरठा

नको न ग, नको न ग आये
पाठवू मला तू सासरला
नाय जायचं मला कुठ
सोडून तुझ्या पदराला

आंगणात पण कधी सोडली नव्हतीस
एकटी तुझ्या पोरीला
मग कशी बांधतेस आज मला
दुसऱ्याच्या गोठ्यातल्या दोरीला

त्या घरी ,कुणाला सांगू मनातल
असताना मी खुशीत
अन रडताना डोक ठेवू कुणाच्या ग कुशीत?

फिरवील का कुणी तिकड
तुझ्यावाणी मायेचा हात
देयील का कुणी बाबांवणी
पाठीवर ,शाबासकीची थाप

तुला बी दिस ना का
 माझ्या  डोळ्या मधलं  पाणी
भेटतील का उंबऱ्यात "त्या"
नाती आपल्या माणसावाणी ?

पोरे ,डोळ्यातल्या पाण्यान  तुझ्या
पापण्या माझ्या भिजल्यात
सुखात पाहण्या साठी तुला
म्हणून अजून नाय निजल्यात

चार दिवसात तू बी जाशील
तिकडल्या माणसात मिसळून
जाशील माझ्यावानी तू बी
स्वताच्या माहेराला विसरून
  

अविष्कार

पहिल्यांदा पाहिलं तुला
आणि चक्रावूनच गेलो
मग सारख पाहत तुला
तुझ्या मध्येच हरवून गेलो

दोन शब्दही न लिहिणारा मी ,
तुझ्या साठी चार ओळी लिहू लागलो
चेहरयामध्ये  तुझ्या ,
माझ्या स्वप्नातल्या परीला पाहत राहिलो

मदिरा हून हि नशिले,
तुझे मादक डोळे
गोरे पान गाल तुझे जणू
कापसाचे बोळे.

शिल्पकाराच्या शिल्पाहूनही ,
रेखीव तुझ्या भुवया
बाभळीच्या देठाहून ,
तुझी नाजूक काया 
 

जेव्हा उडतात तुझे
वाऱ्यावरती केस रेशमी
वाटत खेळावं त्यांच्याशी
बेभान वर बनुनी मी

ठेवतेस "त्याना" हळूच सावरून
कानामागे दडवून
व्हाव वाटत ,कान मला
आणि पहाव तुला जवळून

आकाशातला चंद्रही ,तुझ्या
चेहऱ्याकडे पाहून उजळतो
कोरीव ओठांचा गुलाबी रंग
गुलाब पाकल्यानाही लाजवतो

वाटत प्रत्येक क्षणी ,
तू आहेस चमत्कारांचा भांडार
माझ्यासाठी घडवलेला देवाने
खास अन सुंदरसा अविष्कार ...  

...पुन्हा आठवण

                                     तुझ्या सारखी मला ही येतेय ,
                                      क्षणा-क्षणाला तुझी आठवण 
                                     डोळ्यातलं पाणी  ठेवतोय आडवून 
                                     कोरून त्यात गोड दिवसांची साठवण 



                                      दररोज पत्र लिहिण्याचा तुला
                                        मी प्रयत्न करत असतो 
                                      पण विरहातल्या ओल्या शब्दांनी 
                                      कागद तो नेहमीच भिजून फाटतो 



                                      डोंगराच्या आडून सूर्यही हळूच 
                                          पाहतो माझ्याकडे वाकून 
                                      किरणांसंगे पाठवून देतो 
                                     तुझ्या आठवणींची शिदोरी बांधून



                                       दिवसाच्या भर उन्हात 
                                      तुझाच विचार करत बसतो 
                                      रात्रीच्या अंधारात ही तुलाच पाहत 
                                      ओल्या पापण्यांनी मी निजतो 



                                       बेचैन मन तुझ करून जातंय 
                                       बेचैन माझ्या  सुध्धा मनाला
                                       नको आणू डोळ्यातून आसू 
                                        आहे माझी शपथ तुला



                                    माहितेय ,डोळे लावून बसली असशील 
                                                 पाहत माझी वाट ,
                                         येयील मी  ,तुझ्याकडे लवकरच 
                                        सांगतो ,तुझ्या डोक्यावर ठेवून हात .